Kwekersrecht of Plant Patent in de USA

7/2/2019 | Een belangrijke en veel gestelde vraag is: hoe vraag je kwekersrecht aan in Amerika. Een logische vraag, want Amerika is een belangrijk exportland voor de sierteeltbranche.

Als eerste moeten we onderscheid maken tussen twee opties in Amerika. Je kunt in Amerika namelijk kwekersrecht aanvragen, maar er kan ook een Plant Patent worden aangevraagd. Ik zet hieronder de belangrijkste (verschil)punten uiteen:

Kwekersrecht geeft het alleenrecht op de verkoop en reproductie etc. van een ras en tevens op de im- en export van en naar Amerika. De kenmerken zijn onder andere:

- Moet worden aangevraagd binnen 1 jaar na eerste verkoop of openbaarheid binnen Amerika en binnen 4 (of 6 voor bomen e.d.) buiten Amerika;
- Er moet materiaal worden ingezonden wat onderzocht zal worden op nieuwheid,
onderscheidbaarheid en stabiliteit;
- Beschermingsduur is 20 jaar (25 jaar voor bomen e.d.);
- Hogere aanvraagkosten (vanaf € 5.000,- maar meestal (veel) meer);
- Jaarlijkse instandhoudingskosten.

Plant Patent geeft het alleenrecht op de verkoop en reproductie etc. van een ras en tevens op
de in- en export van en naar Amerika. De kenmerken zijn onder andere:

- Alleen rassen met aseksuele reproductie mogen worden aangevraagd;
- Het ras mag niet eerder zijn verkocht of in de openbaarheid zijn gebracht;
- Er moet een uitgebreide beschrijving van het ras worden gemaakt. Er hoeft GEEN materiaal
naar Amerika worden opgestuurd. De beschrijving wordt alleen tekstueel, en met foto's,
opgestuurd naar Amerika;
- Beschermingsduur is 20 jaar;
- Lagere aanvraagkosten (ongeveer € 2.500,-);
- GEEN jaarlijkse instandhoudingskosten.

Zoals te lezen valt is er qua rechten nauwelijks verschil. Beide opties geven het alleenrecht op een ras. Wat er ook opvalt is dat de aanvraag voor een Plant Patent aanzienlijk makkelijker is. Er hoeft namelijk geen materiaal opgestuurd te worden, geen instandhoudingskosten betaald te worden en de aanvraagkosten zijn vele malen lager vergeleken met kwekersrecht. Makkelijker en goedkoper dus. Het komt dan ook niet als een verrassing dat het grootste deel van de aanvrager kiest voor een Plant Patent in plaats van kwekersrecht.

Het addertje onder het gras? Een klein addertje misschien, maar wel het benoemen waard. De beschrijving die gemaakt wordt, zal worden ondersteund met foto's. Deze worden aangehecht wanneer het Plant Patent worden afgegeven. Op foto's is soms moeilijk het verschil te zien tussen bepaalde rassen. Belichting kan een lichtgroen ras ineens donkergroen doen lijken. Ook de teelomstandigheden worden in de beschrijving wel benoemd, maar niet door de instantie onderzocht. Zo kan het zijn dat hetzelfde ras door iemand anders wordt aangevraagd in Nederland, maar ook vanuit Costa Rica. Het ras vertoont dan waarschijnlijk verschillen door de teeltomstandigheden (kleurverschil, hoogteverschil noem maar op). Overigens zit de instantie in Amerika er wel bovenop en kijken zij zelf ook naar eventuele gelijkende rassen. Bij twijfel zullen zij hier vragen over stellen. Wat dat betreft is de instantie zeer streng en nauwkeurig. Bij een kwekersrechtaanvraag zal dit probleem minder vaak voorkomen, omdat beide rassen dan onder gelijke omstandigheden zouden moeten worden opgekweekt om eventuele verschillen door teeltomstandigheden te elimineren.

Gelukkig is er een oplossing voor. In Amerika kan een onafhankelijk onderzoek beide rassen ook onder gelijke omstandigheden opkweken. Zijn beide rassen eigenlijk één en hetzelfde ras? De eerste aanvrager wint dan de spreekwoordelijke strijdt. Met een Plant Patent bent u dus goedkoper uit, u moet alleen zo nu en dan even bijhouden wat er allemaal nog meer is aangevraagd zodat u een eventueel gelijk ras niet 'mist'. De moeite waard, al zeg ik het zelf.

Al met al is bescherming in Amerika zeker het overwegen waard. Niet voor niets bestaat een groot deel van ons werk uit het regelen van aanvragen in Amerika. Benieuwd en/of enthousiast geworden? Bel ons gerust even op en dan kijken we naar de mogelijkheden.

---

Vorige